Nasza Firma istnieje od roku 1970. Od tej pory sukcesywnie rozszerzamy swoją działalność w dziedzinie produkcji oraz sprzedaży różnego
rodzaju wtryskarek, pras hydraulicznych - wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniu na nowoczesne maszyny.Specjalizujemy się w produkcji maszyn, obróbce-skrawaniu metali oraz remontach maszyn. Prowadzimy również sprzedaż części zamiennych oraz serwis u Klienta.
Na podstawie art. 5 uchwały nr 118 Rady Ministrów z dn. 15 sierpnia 1986r. w sprawie obowiązkowej oceny maszyn i innych urządzeń technicznych pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy nasze maszyny po uzyskaniu pozytywnej oceny pierwszego egzemplarza, zakwalifikowane zostały do seryjnej produkcji.
HISTORIA I OPIS TWORZYW SZTUCZNYCH
Plastiki (potoczna nazwa: tworzywa sztuczne), to materiały, których podstawowym składnikiem są naturalne lub syntetyczne polimery.
Tworzywa sztuczne mogą być otrzymywane z czystego polimeru (np. poli(metakrylan metylu), polistyren, polietylen), z kopolimerów lub z mieszanek polimerów. Często otrzymuje się je z polimerów modyfikowanych metodami chemicznymi lub przez dodatek takich substancji, jak: plastyfikatory, wypełniacze, stabilizatory oraz barwniki i pigmenty.
Za podstawę klasyfikacji tworzyw sztucznych przyjmuje się zachowanie tworzywa pod wpływem ogrzewania; rozróżnia się tworzywa termoplastyczne
oraz tworzywa termo- i chemoutwardzalne, tzw. duroplasty.
Można również zastosować podział wg głównego składnika. W podziale tym rozróżnia się np. tworzywa, w których podstawowym składnikiem są polialkeny (polietylen, polipropylen), polistyren, żywice winylowe (poli(octan winylu), poli(alkohol winylowy), poli(chlorek winylu), poli(chlorek winylidenu)), polimery fluorowe, żywice akrylowe, fenoplasty, aminoplasty, poliamidy, poliuretany, poliformaldehyd, poliwęglany, pochodne celulozy (np. acetyloceluloza).
Tworzywa sztuczne są na ogół bardzo lekkie (gęstość najczęściej ok. 1 g/cm3). Mają małą przewodność cieplną. Większość z nich jest dielektrykami, jednak po dodaniu znacznej ilości (ok. 50%) materiałów przewodzących, np. sadzy lub pyłu metalicznego, przewodzą prąd elektryczny. Mogą być przezroczyste lub całkowicie nieprzezroczyste. Tworzywa niemodyfikowane, w porównaniu z metalami mają małą wytrzymałość na rozciąganie oraz mały moduł elastyczności. Bardzo dobrą wytrzymałość na rozciąganie, duży moduł elastyczności mają tworzywa zbrojone np. włóknem szklanym (kompozyt, laminaty). Tworzywa sztuczne są najczęściej odporne na czynniki chemiczne, wilgoć, lecz nieodporne na działanie czynników silnie utleniających. Wadą większości tworzyw sztucznych jest ich wrażliwość na podwyższoną temperaturę (powyżej 100°C).
W czasie II wojny światowej uzyskano politetrafluoroetylen - odporny na temp. do 250°C, i silikony, odporne najczęściej na temp. do 250°C,
a następnie inne tworzywa, np. 1965 polisulfony, odporne na temp. do 200°C, 1969 poli(siarczek fenylu), odporny na temp. do 170°C.
W wyniku dalszych prac otrzymano polimery aromatyczne i metaloorg., odporne na temp. powyżej 400°C. Zmniejszenie palności tworzyw
sztucznych uzyskuje się w wyniku wprowadzenia do tworzyw tzw. antypirenów. Większość tworzyw sztucznych jest łatwa do formowania i barwienia.
Najczęściej stosowanymi metodami formowania tworzyw sztucznych są: wtrysk (formowanie wtryskowe), wytłaczanie, prasowanie tworzyw
sztucznych, odlewanie tworzyw sztucznych oraz kalandrowanie. Ponadto w przetwórstwie tworzyw sztucznych stosuje się np. spiekanie,
obróbkę plast., laminowanie, zgrzewanie.
Tworzywa sztuczne są używane m.in. do wyrobu części maszyn, przyrządów, osłon kabli elektr., elementów aparatury chem. i artykułów gospodarstwa domowego, galanterii, opakowań. Stosowane są w przemysłach: samochodowym, lotniczym, elektrotechnicznym, elektronicznym, włókienniczym, oraz w budownictwie. Także są wykorzystywane do wyrobu aparatury, narzędzi i sprzętu medycznego (np. sprzęt do pobierania i przetaczania krwi, dreny i cewniki, nici chirurgiczne), protez (stomatologiczne, stawów, tętnic i żył, zastawki serca, gałki oczne), szkieł kontaktowych i innych.
Pierwsze w skali przem. próby chem. modyfikowania związków wielkocząsteczkowych rozpoczęto 1850-75. W 1872 w USA otrzymano
celuloid, w Niemczech - 1897 uruchomiono produkcję galalitu, a 1904 acetylocelulozy. Pierwszymi syntetycznymi tworzywami sztucznymi
były żywice fenolowo-formaldehydowe otrzymane 1872 (A. Baeyer), jednak produkcję ich podjęto dopiero 1909 na podstawie patentu belg.
chemika H. Baekelanda. W 1928-31 rozpoczęto produkcję większości tworzyw poliwinylowych. Pierwsze tworzywa poliamidowe wyprodukowano
1937 w USA, polietylen wysokociśnieniowy 1939 w W. Brytanii, w USA rozpoczęto produkcję tworzyw poliestrowych 1942, poli(chlorku
winylidenu) 1942, silikonów 1943. Dalszy rozwój tworzyw sztucznych był związany z wyprodukowaniem żywic epoksydowych w Szwajcarii,
poliformaldehydu 1946 w USA, w RFN polietylenu niskociśnieniowego 1956 i poliwęglanów 1957, polipropylenu 1957 we Włoszech.
W Polsce początek przetwórstwa tworzyw sztucznych nastąpił w latach 20. XX w. W 1931 rozpoczęto produkcję folii na opakowania - tomofanu z regenerowanej celulozy, 1934 tworzyw fenolowo-formaldehydowych, galalitu; podjęto próby syntezy styrenu na podstawie opracowania K. Smoleńskiego. Szybki rozwój produkcji tworzyw sztucznych w Polsce nastąpił po II wojnie światowej. Są produkowane m.in. tworzywa fenolowo-formaldehydowe, tłoczywa mocznikowe i melaminowe, poli(metakrylan metylu), poli(chlorek winylu), polistyren, polikaprolaktam, poliakrylonitryl, poliuretany, żywice poliestrowe, epoksydowe, silikonowe, polietylen, polipropylen, i na małą skalę, politetrafluoroetylen.
